POMÓC NA CZAS – poradnia dla dziecka i rodzica
W mojej pracy zbieram doświadczenia swoich podopiecznych i ich rodziców. Obcuję z ich lękiem, obawami i poczuciem osamotnienia w problemie, który przydarza się ich najbliższym. Rodzice często boją się mówić o tym co czują, ukrywają fakt, że ich dziecko ma problemy. Myślę, że powodem nieinformowania o chorobie dziecka może być lęk i wewnętrzny stan emocjonalny i psychiczny rodzica. Rodzice często potrzebują sporo czasu, aby zaakceptować odmienność ich dziecka. Wymaga to dużej siły i miłości. Zamykają się w sobie, buntują przeciwko zaistniałej sytuacji, dopóki w końcu nie zaakceptują tej odmienności. Kryzys taki może trwać bardzo różnie. Sądzą, że brak informacji o chorobie sprawi, że wszystko będzie „dobrze i normalnie”. Całkowicie rozumiejąc rodziców, zdaję sobie sprawę, że muszą podjąć niełatwą dla siebie decyzję.
Z doświadczeń moich i innych znanych mi specjalistów wiem, że bardzo ważne jest wczesne wykrycie i określenie problemów dziecka. Możemy wtedy szybciej zadziałać, rozpocząć potrzebną i skuteczną terapię. Daje to lepsze rokowania na przyszłość, nawet przy dużych problemach i nieprawidłowości; wcześnie wykryte zaburzenia i wspierane przez specjalistyczne działania, łatwiej zanikają i modyfikują się u młodszych dzieci. Dlatego tak ważne jest wczesne wspomaganie rozwoju.
Wiemy, że w rodzinie tkwi ogromny potencjał rehabilitacyjny. Dlatego rodzina powinna być głównym terenem wsparcia dziecka, przez ukierunkowaną profilaktykę i wczesną diagnozę podaną przez poradnię. Wbrew obiegowej opinii, poradnie istnieją po to, aby pomagać ludziom i wspierać tych, którzy tego potrzebują . Ich zadaniem jest zdiagnozowanie problemu, opracowanie planu terapeutycznego i odpowiednie prowadzenie specjalistycznego programu, którym kompleksowo objęte będzie dziecko i jego rodzic.
Nie bójmy się więc poradni, specjalistów i pedagogów. Zajdźmy takich, którym możemy zaufać, dyskretnych, skutecznych i takich, których po prostu ludzko polubimy. A wszystko to zaprocentuje w przyszłości naszego dziecka.
Mgr Róża Iwaszko,
oligofrenopedagog, logopeda